Андрэй Кузьнечык: «Не хачу збочваць зь сцежкі працы на карысьць беларушчыны»
Журналiст за содні да свайго арышту перадаў ліст калегу Арамаiсу Мiракяну: «Чаму я не зьбіраюся з'яжжаць з Беларусі».
Сёння, калi стала вядома, што ў дачыненні да супрацоўнiка Радыё Свабода распачалі крымінальную справу і пераводзяць з Акрэсціна на Валадарку, яго сябар публікуе гэты ліст.
Вось што напiсаў Андрэй Кузьнечык:
- Я з 13 гадоў жыву беларушчынай, паступіў на філфак дзеля яе, жыў і працаваў з арыентацыяй на яе, цяпер мне за 40, але справа ня ў тым, што позна пачынаць з нуля, справа ў тым, што я не хачу збочваць зь сцежкі працы на карысьць беларушчыны.
- У цяперашніх умовах мне здаецца меншай пакутай адбыць у вязьніцы прыдуманы тэрмін, чым разьвітацца з радзімай на няпэўны (аж да скону) час (хоць тут я магу фатальна памыляцца ў тым, наколькі далёка могуць зайсьці рэпрэсіі).
- Я лічу, што дзеці, узгадаваўшыся ў небеларускім асяродзьдзі, стануць носьбітамі каштоўнасьцяў гэтага асяродзьдзя, а Беларусь — адзінае месца на Зямлі, дзе гэтае асяродзьдзе мы маем, можам ствараць і разьлічваць на яго.
- Я бачу, што суседнія краіны ствараюць свой гістарычны міт на падмурку, часам адрозным і нават супярэчным беларускаму.
- Я бачу, што перад суседнімі зь Беларусьсю краінамі стаяць выклікі, якія могуць запатрабаваць ня меншай ахвярнасьці, чым цяперашняя сытуацыя патрабуе ад беларусаў сёньня.
Читайте еще
Избранное